11 Şubat 2016 tarihinde Çalışma ve Sosyal İlişkiler Kazak Akademisi’nden Prof. Dr. Saule Jakişeva “Kazakların Göçebe Uygarlığı” konulu seminer vermiştir.
Çalışma ve Sosyal İlişkiler Kazak Akademisi'nden Prof. Dr. Saule Jakişeva “Kazaklar'ın Göçebe Uygarlığı” adlı seminerinde ana hatlarıyla göçebe olarak yaşayan Kazak toplumunun işleyişi, yaşamlarındaki temel özellikleri konularına değindi. Ayrıca su kullanım sistemi, ekonomi, toplumsal örgütlenme ve sosyo-ekonomik ilişkileri konularında bilgiler sunmuştur.
Çalışma ve Sosyal İlişkiler Kazak Akademisi'nden Prof. Dr. Saule Jakişeva “Kazaklar'ın Göçebe Uygarlığı” adlı seminerinde ana hatlarıyla göçebe olarak yaşayan Kazak toplumunun işleyişi, yaşamlarındaki temel özellikleri konularına değindi. Ayrıca su kullanım sistemi, ekonomi, toplumsal örgütlenme ve sosyo-ekonomik ilişkileri konularında bilgiler sunmuştur. Özellikle Kazakların göçebe hayatında kurak ekosisteme nasıl adapte olduklarını anlatarak, neden göçebe tarzı hayatın seçildiğini ve göçebe hayatının sosyal ve kültürel özelliklerine değindi.
Mevsimsel göçebeliğin karakterini bölgedeki yağış seviyesinin ritminin belirlediğine ek olarak Prof. Dr. Saule Jakişeva optimum teorisinin genel anlamda Orta Asya bölgesindeki göçebe halkların dönemsel ekonomik dengelerini belirlediğini ifade etti. Bir köyün (avıl) yaşamını sürdürmesi için en az 6-7 aileden oluşup, optimal olarak 300-400 büyük ve küçük baş hayvanlarının olması gerektiğini sözlerine ekledi. Konuşmasında Prof. Dr. Saule Jakişeva göçebeliğin hayvancılığın zaman içerisinde evrim geçirmesinin bir sonucu olduğunu ve saf göçebeler anlayışının ortaya çıktığını belirtti.
Seminerinin devamında 15-16 yüzyıllarda göç yolları ve ekipmanlarının modernize olarak gelişmesinin uzun süreli göç yolcuklarına olanak sağladığını ifade etmekle beraber, 19. yüzyılda tekerlekler üzerinde taşınabilir ev yurtlar gibi yeni teknolojilerin gelişmesiyle, göçebe kabileler 2.000 km'ye kadar göçler yapabilme imkanına ulaştığını belirtti.
Göçebe hayatında toprak üzerinde özel mülkiyet hakkı kavramının bulunmadığı ve genelde yerleşimlerde bölgede bulunan insanların 2-4 kilometre çapındaki alanın otomatik olarak oraya yerleşenlere ait olduğu düşüncesinin yer aldığını belirtmiştir. Bu uygulama pratikte o bölgede yaşayanlara o bölgenin su kaynakları ve otlak arazilerine sahibi olma hakkını verdiğini sözlerine ekledi.
Seminerin sonunda katılımcılar göçebe kültürü ve modern Kazakistan toplumu konularında görüş alışverişinde bulunmuştur.